ارزیابی الگوی پراکنش پایه های خشکیده بلوط ایرانی (quercus brantii lindl.) در جنگل های منطقه تل گاه یاسوج

در پژوهش پیش رو یک توده جنگلی به وسعت حدود 25 هکتار در منطقه تل گاه در نزدیکی شهر یاسوج برای ارزیابی الگوی پراکنش مکانی درختان خشکیده بلوط ایرانی (quercus brantii lindl) بررسی شد. برای جمع آوری اطلاعات کمی و کیفی، از روش های قطعه نمونه با مساحت ثابت و روش نمونه برداری خوشه ای انطباقی استفاده شد. مشخصات کمی کلیه درختان بلوط خشکیده موجود در منطقه مورد مطالعه با استفاده از 65 قطعه نمونه 10 آری به همراه مشخصات سایر درختان سالم موجود در قطعات نمونه، آماربرداری شد، به نحوی که هر درخت خشکیده احتمالی در هر قطعه نمونه، خود مرکز قطعه نمونه دیگری بود. علاوه بر مختصات جغرافیایی درختان خشکیده، قطر برابر سینه، ارتفاع کل و قطر تاج درختان در هر قطعه نمونه اندازه گیری شد. برای کمی کردن الگوی پراکنش درختان خشکیده از شاخص های جانسون- زیمر، ابرهارت و پیلو که براساس فاصله نقطه نمونه برداری تا فرد (درخت) استوار هستند و از شاخص های نسبت واریانس به میانگین، موری سیتا و استانداردشده موری سیتا که برمبنای به کارگیری قطعات نمونه هستند، استفاده شد. تمام شاخص های مربوط به قطعه نمونه، الگوی کپه ای را برای درختان خشکیده نشان دادند. از میان شاخص های فاصله ای، شاخص جانسون- زیمر و ابرهارت الگوی کپه ای و شاخص پیلو الگوی یکنواخت را نشان دادند.